Elke begin heeft een einde

Hi everybody,

Geloof het of niet, maar ik schrijf dit verslag deels vanuit het vliegtuig van Christchurch naar Dubai. De afgelopen twee weken heb ik een top afsluiter gehad met o.a. Liesette en allemaal nieuwe mensen. Het Zuidereiland is fantastisch, mooi, stunning en onbeschrijfbaar. Toch ga ik proberen om op een rijtje te zetten wat ik nog voor een mooie dingen heb mogen zien en meemaken in dit geweldige land!

Op zondag 28 juni deed ik ’s ochtends om 4.45 uur de deur van m’n appartementje achter me dicht. Daar stond ik dan met al mijn koffers die ik zou mee moeten sleuren de berg op om met de bus naar ’t vliegveld te komen. Vlucht was prima en de bus stond al klaar.

Dag 1: Kaikoura
In Nederland zie ik er altijd tegen op om “lange” stukken in de auto te moeten zitten, maar in NZ is dat absoluut geen straf. De eerste paar uur zat ik al te genieten van het prachtige zuidereiland. ’s Middags zijn we aangekomen in Kaikoura en heb ik met Liesette de Peninsuala walkway (3,5 uur langs de kust) gedaan. De zon scheen en we hadden een view over de zee, zeehonden en besneeuwde bergtoppen. Kaikoura staat bekend om zijn fish & chips, dus die hebben we ’s avonds uitgeprobeerd.

Dag 2: Picton
Tijdens onze drive naar Picton zijn we gestopt bij een waterval waarin baby zeehondjes druk aan het spelen en zwemmen waren. Erg schattig om te zien en ik had er erg leuke filmpjes van gemaakt. Helaas is later die dag mijn GoPro uit mijn tas gestolen.. Jup, that is shit! Maar goed ook zonder GoPro kunnen we er twee leuke weken van maken! Toen we in Picton aankwamen vond ik het niet heel erg bijzonder, maar later op de middag heb ik de haven opgezocht en een paar uur gelopen naar Queen Charlotte View (een panorama uitzicht van de zee en alle eilanden). Dit was enorm gaaf en dat maakte Picton juist erg bijzonder! Daarna heerlijk in de hot tub gezeten met een fles wijn.

Dag 3 & 4: Abel Tasman, Marahau
Dag 3 was voornamelijk een “rijd-dag”. We zijn wel gestopt bij een wijngaarde, waar we voor 2 NZD een paar glaasjes wijn konden proeven. Héérlijk! Daarna door gereden via de supermarkt naar Marahau, een klein plaatsje aan de rand van het Abel Tasman National Park.
Dag 4 daarentegen was zo gaaf! Om Abel Tasman goed te kunnen ontdekken zijn Liesette en ik wezen kayakken. Wij zouden ons niet zijn als dit gebeurd met veel gelach, gezing en gegil. Het gillen kwam vooral, omdat er rond onze kayak allemaal seals (zeehondjes) zwommen en springen. Heel speciaal, maar toch een beetje scary aangezien het wel wilde beesten blijven.

Dag 5: Westport
Het was weer een rustig dagje vandaag. We hebben veel gereden, maar hebben wel een walk gedaan van 2 uurtjes langs de kust: Cape Foulwind. Het weer zat vandaag ook niet helemaal mee, dus ’s avonds nog een paar kaartspelletjes gespeeld en vervolgens een beetje op tijd naar bed.

Dag 6: van Westport naar Franz Josef
Ja ja, weer een dagje rijden, maar wel een leuke stop bij de Pancake Rocks. Ze noemen dit zo, omdat de rotsen uitgesneden zijn door de zee & wind, waardoor ze er uitzien als een stapel pannenkoeken. Dit was onze tweede, maar laatste dag regen. Een goed moment voor een binnen activiteit dus: bone carving. Ik heb een “zelfgemaakte” ketting gemaakt uit een stuk bot in de vorm van een Maori teken. Zo creatief als ik ben, heb ik het meeste werk overgelaten aan de vrouw die de workshop leidde, haha. Onze eindbestemming was Franz Josef, waar we de volgende dag (als het weer meewerkte) de Glacier gingen bekijken. ’s Avonds biertjes gedaan in de bar van het hostel, waar we nog wat vrienden uit Auckland tegen het lijf liepen. Errug gezelig!

Dag 7: Franz Josef Glacier
Liesette schuift voorzichtig het gordijn opzij en doet ‘m snel weer dicht. Ik kijk haar en vraag: “en?!”. Het blijft even stil en dan zegt ze: “GEEN WOLKJE AAN DE LUCHT!!”. Dat betekende dat we met de helikopter de glacier op konden. Wanneer sta je nou op een glacier en hoelang zullen ze nog bestaan? Ik vond het heel bijzonder en mega gaaf! Zoveel ijs, maar zo mooi. Als ik mijn sommige van mijn vrienden een beetje ken, denken ze nu: hmm.. Nina plus spekglad ijs, dat kan niet goed gaan. Nee, jullie hebben gelijk. Ik zou mezelf niet zijn als ik niet minstens één keer onderuit ga en dat in het zicht van een mega handsome guide (ik heb heerlijk gedroomd die nacht, haha). Eén van de gaafste en mooiste dingen die ik heb gezien in NZ! (De vraag is nu of ik het heb over die guide of de glacier, waarschijnlijk beide, haha!)
Liesette, Yente en Merel hadden het al dagen over skydiven en leek Franz Josef de perfecte plek. “Nien? Ga je anders mee skydiven? Het zou me wel minder zenuwachtig maken” is wat Liesette tegen me zei. Tja, waarom eigenlijk niet? Doen we! Zo zat ik ’s middags niet in een helikopter, maar in een vliegtuig waar ik op 16.500 ft uit zou springen. Zenuwachtig? Nee. Excited? JA! Wat een uitzicht en wat een gevoel! Alsof je de hele wereld aan kan. Aan de ene kant had ik uitzicht op een andere glacier (Fox Glacier) en de andere kant was volledig blauw door de Tasmanzee. AWESOME! Daarna heerlijk onbeperkt pizza gegeten en tot laat in de bar zitten. Dit was een hele vermoeiende, maar één van de beste dagen uit mijn leven.

Dag 8: onderweg naar Wanaka
Weer een dagje rijden, maar met ontzettend veel stops. Zo zijn we o.a. gestopt bij de blue pools, die zoals de naam al zegt erg blauw zijn. Heel vet, want ze waren ook helder dus je kon de bodem door ’t water heen zien.
Daarna naar de Mirror Lakes, waarin de besneeuwde bergtoppen zich spiegelde in het water van het meer. Gevolgd door een view point op Lake Wanaka. ’s Avonds drankjes gedaan in de Irish pub in ’t dorpje met wat anderen.

Dag 9: Mount Iron, Wanaka
De volgende dag ben ik samen met Liesette Mount Iron opgelopen om een gehele view te hebben over Lake Wanaka. Wat zijn lakes, bergen en sneeuw toch een goede combinatie. Het gekke is dat het in feite allemaal hetzelfde is, maar toch is dat totaal niet zo en valt mijn mond elke keer weer open. Op naar de stap-city Queenstown, waar we drie dagen heben doorgebracht.

Dag 10, 11 & 12: Queenstown
De eerste dag hadden we geen activiteiten gepland en vond ik het tijd om eens te gaan shoppen na bijna 6 maanden niks gekocht te hebben. Starbucks erbij, ’s avonds uiteten bij een Italiaan en daarna los op de dansvloer. Goed geregeld, al zeg ik het zelf. De tweede dag ben ik met de gondola omhoog gegaan om Queenstown vanaf boven te bekijken. Weten jullie nog dat ik ging lugen in Rotorua? Dat real life Mario Kart? Dat hebben mijn buik- en kaakspieren nog maar eens ondervonden, haha. Ik heb weer gelachen! Daarna hadden we een 3,5 uur ZipTrack parcours. Ook dit was lachen, gieren, brullen, maar wel mega koud. In Nederland mocht het dan 40 graden zijn, bij mij was het ’s nachts onder nul. Ik had gepland om geen sneeuw te zien dit jaar, maar dat is absoluut mislukt.
De volgende dag zouden we naar Milford sound gaan. Dit schijnt één van de mooiste dingen van NZ te zijn, maar helaas was de road closed door de sneeuw. Gelukkig belde de organisatie op om ons een upgrade te geven naar de Doubtfull sound. Dit is eigenlijk hetzelfde, maar het is iets minder bekend en de tour is duurde omdat je langer op de boot zit. No problem, we are in! Prachtig! Ik kan gewoon niet stoppen met zeggen hoe ontzettend mooi alles is. Water, bergen en wat dolfijnen. Wat kan natuur toch onbeschrijfelijk zijn.
Verder heel veel gekke avondjes gehad in de stad die op dat moment gevuld was met wintersporters.
Dag 13: Mount Cook
Ik dacht dat Queenstown koud was? Wrong! Menn, Mount Cook was koud, vooral ’s nachts. Dit weerhoudt ons er natuurlijk van om iets te ondernemen. Vandaag stond er een Argo Tour op de planning: met een 6WD autootje door de sneeuw met vijf gillende meiden. Ik weet niet wat die man gedacht moet hebben, maar hij lachte gelukkig, dus het zal wel goed zitten. Een totaal ander uitzicht dan de afgelopen dagen: bevroren water en besneeuwde bergen i.p.v. bergtoppen.

Dag 14: onderweg naar Rangitata
Om in Rangitata te komen zijn we langs twee grote lake’s gereden en hebben we vervolglens met z’n alle gegeten om deze twee weken af te sluiten. Dat was heel gezellig en ik heb opnieuw leuke mensen van over de hele wereld ontmoet.

Dag 15: terug naar Christchurch
Om 6.00 uur ging de wekker en was mijn één na laatste dag aan gebroken. Na met al mijn koffers bij Sofina (zij woonde een paar jaar geleden nog in Woudenberg) te zijn gearriveerd, heb ik niet heel veel meer uitgevoerd dan m’n koffers zo inpakken dat het geen problemen zou opleveren. Nogmaals bedankt voor de gastvrijheid en gezelligheid!

Vandaag, 13 juli, was het tijd om in te checken en te boarden. Op naar huis! Een heel apart idee, maar nu het zover is, heb ik ook wel heel veel zin om jullie allemaal weer te zien!
Ik heb mijn droom waargemaakt en ik heb er ontzettend van genoten. De tranen staan in m’n ogen omdat dit grote avontuur is afgelopen, maar ik zal altijd terug kunnen kijken op deze 6 maanden met een enorme glimlach.

Elk begin heeft een einde. Zes maanden gelegen stond ik met tranen iedereen uit te zwaaien en vandaag stonden m’n lieve ouders, zusjes en vrienden mij op te wachten op Schiphol. Daarnaast allerlei leuke, lieve en verrassende berichtjes gehad. Ik wil iedereen bedanken voor alle interesse die jullie hebben getoond!

Vandaag kwam er een einde aan mijn eerste big adventure en hopelijk is er ooit een begin voor een volgende.

Nina