IK BEN ER!

IK BEN IN NIEUW ZEELAND! Ondertussen al bijna twee weken, maar goed: IK BEN ER!

De tranen mochten er wel even wezen bij het doei-zeggen, maar wat wil je dan met zulke lieve ouders, zusjes, vrienden en vriendinnen. Ik vond het super dat jullie er waren, zowel thuis als op Schiphol! Ondanks de tranen moet ik eerlijk zijn: na het inchecken kon ik alleen nog maar denken aan het grote avontuur wat mij staat/stond te wachten. Ik had er enorm veel zin in :)

Mijn reis is prima verlopen. Geen grote vertragingen, geen turbulentie of gekke mensen bij de douane. Ik heb trouwens nog wel even het camera team gespot van de Security op het vliegveld van Melbourne (zij zijn van het programma voor Scorpion, wat bij ons thuis altijd wordt gekeken) en gezellig gekletst met een Engels stel die zo’n 18 uur naast mij heeft moeten zitten. Gelukkig ben ik altijd in voor een praatje!

Na een lange reis en een gezellige taxi-rit was ik woensdag eind van de middag eindelijk in het centrum van Auckland aangekomen en stonden daar mijn superhelden van de afgelopen week al op me te wachten. Paul en Menno hadden het afgelopen half jaar een appartement in de hoofdstraat van Auckland, Queen Street. Hier heb ik mijn eerste vier dagen doorgebracht. Het is toch best wel leuk om je beste vriend, na een half jaar Skype- en Whatsapp-contact, weer te zien! Deze vier dagen heb ik vooral genoten van de mega leuke verhalen, foto’s van de jongens en de zon. Een zonnetje en een graadje of 25 is niet slecht, zeker als je weet dat het in Nederland sneeuwt..

Op zondag 25 januari zijn we met z’n drieën begonnen aan een roadtrip met de auto van een week. Ik heb een foto bijgevoegd waarop de route te zien is. We zijn zondagochtend naar Rotorua gereden, waar we die dag Red Woods (een bos) en Lake Okareka hebben bezocht. Ik vond het prachtig en de jongens verblijde mij met het bericht dat dit nog niet zo bijzonder was.
De volgende dag hebben we het Wai-O-Tapu Thermal Wonderland, Rotorua bezocht. In dit natuurpark bevinden zich o.a. een groen meer en een meer met een rode rand. Ik vond het echt heel apart om dit te zien, maar zó gaaf!

Dinsdag 27 januari heb ik, samen met Paul & Menno, een hike gemaakt van zo’n 5-6 uur (19 km). Ik ben heel eerlijk als ik zeg dat ik echt dacht dat die boys gek waren geworden, zeker toen ik hoorde dat dit hun tweede klim zou worden. Niks is minder waar, het lopen was een hell in de volle zon en zo’n 27 graden. (Misschien had ik toch meer moeten sporten naast m’n stage in Nederland. Dan had ik nog een beetje een conditie gehad.. Oeps!) Die hell neemt niet weg, dat ik deze hike misschien wel het gaafste van de hele week vond. Ik ben zo blij dat ik de Tongariro Crossing heb gedaan. Wat een ongelofelijk mooi uitzicht van de meren en de vulkaan. Ik heb m’n ogen uitgekeken, al was ik blij toen Paul begonnen te joelen dat we beneden waren.

Na een extra nachtje in het hostel, vlakbij de Tongariro, zijn we verder gereden naar Napier en zijn we daar naar Te Mata Peak gegaan. Dit is op het topje van een berg, waar je uitzicht over de stad hebt. We hebben alle drie nog even de dood in de ogen gekeken door op het puntje van een uitstekende steen te gaan zitten om een mooie foto te maken met het uitzicht op de achtergrond (believe me, het was enger dan het er uitziet!).

Donderdag zijn we naar Lake Wakaremoana geweest. Dit is een plek die niet veel toeristen en bewoners kennen, maar Paul en Menno natuurlijk wel! Na lekker geklommen te hebben in het bos (lees: veel gezweet te hebben door de hoge luchtvochtigheid en temperatuur, geklaagd te hebben omdat het zo ontzettend warm was en gestopt te hebben omdat we toch écht iets moesten drinken), kwamen we op een plek waar we konden uitkijken over het mega grote meer: WAUW! Daar moest natuurlijk een foto van gemaakt worden. Niet vergeten dat wij er ook nog op moeten. Ach, ik denk dat we in een uurtje (?) zo’n 150 foto’s/fimpjes hebben gemaakt, maar we hebben vooral ontzettend veel lol hebben gehad met elkaar en de GoPro!
(Over die GoPro gesproken.. Ik heb nu al ontzettend veel lol van die camera. We hebben dat ding uiteindelijk zelfs op de auto gezet! Hij is geweldig!)

Vrijdag zijn we rustig naar Gisborne gereden en hebben we een heerlijk dagje op ‘the beach’ doorgebracht. Een beetje zonnen is nooit verkeerd, zeker niet als je met twee van die bruine apen moet concurreren. Helaas, werd de bruine kleur waar ik op gehoopt had meer een rode gloed :(

Ik heb ons vervolgens naar Tauranga gereden waar we ’s middags onze eerste les surfen ooit hadden. Iedereen had er zin in en was erg benieuwd naar haar/zijn verscholen surftalent. Ik mag denk ik wel namens de jongens spreken als ik zeg dat surfen onwijs gaaf is om te doen!!
Helaas zit er aan elk voordeel (leuke, sportieve activiteit), een nadeel (sporten heeft zo z’n blessures).. Na ongeveer anderhalf uur valt een jochie van z’n surfboard af, wiens surfboard een mooie snee in mijn oor maakt (ik zal jullie deze foto besparen, haha!). Dus ja, in mijn eerste twee weken had ik het ziekenhuis van buiten en binnen bekeken. Helaas mocht ik door de hechtingen de volgende dag nog niet het water in, dus heb ik fotograaf en cameravrouw uitgehangen op het strand met de jongens in de hoofdrol.

Paul en Menno, nogmaals ontzettend bedankt voor jullie gastvrijheid en gezelligheid tijdens mijn eerste 10 dagen. Ik geniet al nu al van dit land, maar heb de afgelopen week ook ontzettend van jullie genoten! Misschien kunnen we de volgende keer Chili doen? Ik beloof dat ik zal helpen plannen, haha!

Voor nu heeft dit wel een mooi beeld geeft van wat ik heb gedaan m’n eerste dagen. Ik ben deze week begonnen met m’n stage, maar daar zal ik jullie na deze week van op de hoogte stellen.

Love,

Nina