M'n eigen plekje

Hi Dutchies,

Er zijn weer wat weekjes stage voorbij en heb ondertussen al een leuke groep mensen om mij heen. Doordeweeks ga ik vaak even een drankje doen in de stad of bij de haven met deze mensen, wat over het algemeen Nederlanders zijn. Het weekend is voor alle mooie dingen die in Nieuw Zeeland te zien zijn.

Op 14 februari heb ik mijn beste Valentijnsdag ooit gehad. Om 9 uur stond de bus klaar om naar Piha beach te gaan en gelukkig werkte het weer deze keer wel mee. Het zonnetje scheen en de wolken lieten niet veel van zich zien deze zaterdag. Als eerste zijn we gereden naar Waitakere Ranges Regional Park. Hier kon je uitkijken over de zee en was een mooi stukje bos gelegen, waar je de meest rare dierengeluiden hoorde. In ’t kleine museum kon je alles lezen over de verschillende planten en dieren die zich hadden gevestigd in het gebied.

Na een stop van een uur zijn we verder gereden naar de Kitekite Falls. Na een half uurtje lopen door een dichtbegroeid bos, was daar de waterval, die lag te schitteren in de zon. Ik was er als één van de eerste wat mij de kans gaf om een mooie foto te maken, zonder dat hier allerlei mensen voor stonden. Liesette zei tegen mij: “Nien, we gaan het water in!” Als ik had geweten hoe koud het water was, had ik dit stukje even achterwege gelaten. Ik bedenk me nu ter plekke dat het heel logisch is dat het water koud is, als het uit de bergen komt.. Maar goed, Liesette en ik het water in en na een tijdje begon de kou te wennen. Ik was mijn GoPro vergeten (Oeps!), maar Liesette heeft er ook één dus we hebben met onze kop onder de waterval, half gillend, geprobeerd een leuke ‘selfie’ te maken. Of dit daadwerkelijk gelukt is, moet ik nog gaan bekijken.

Daarna konden we gelukkig opwarmen in ’t zonnetje op het strand van Piha. Hier ligt ook de Lion Rock, die zijn naam heeft te danken aan zijn vorm. Van een afstandje lijkt het, met een beetje artistiek inzicht als je ’t mij vraagt, op een leeuw. Ik zie het nog steeds niet helemaal, maar goed ik ben niet de enige op deze aardbol! Samen met Marlien en Liesette ben ik de Lion Rock een stukje opgelopen om over heel Piha beach te kunnen kijken. Vervolgens ben ik lekker op het strand gaan liggen en ben ik niet meer opgestaan tot we terug naar Auckland moesten, helaas..

De volgende ochtend waren Rixt (mijn huisgenootje, die in hetzelfde hostel sliep) en ik al vroeg wakker om ons voor te bereiden op een nieuw dagje strand. Hoewel we uiteindelijk wel bij ’t strand zijn aangekomen, verliep de ochtend net even iets anders dan wij hadden gepland.. We moesten uitchecken, terwijl wij dachten dat dit pas maandagochtend hoefde: STRESS. Ik had mijn volgende hostel pas vanaf maandag geboekt en aangezien alle goede hostels als eerste vol zitten, kreeg ik toch wel een hoge hartslag. Gelukkig zijn de mensen bij Attic Backpackers heel aardig en mochten wij nog één nachtje blijven. Dus na 10 minuten een wat hogere hartslag en een roomswitch konden we met de bus naar Mission Bay om van de zon te genieten. Na tijden weer eens lekker gevolleybald met een aantal mensen en vervolgens lekker gegeten en een ijsje gehaald met Rixt en Laura (m’n andere huisgenootje).

Maandagavond, na een lange dag stage, verhuisde Rixt en ik met al onze spullen door Queen Street (gelukkig moesten we de kant die naar beneden loopt op en niet naar boven) op naar ons volgende hostel: Nomads. Toevallig zaten we op de kamer bij Laura en kon ons feestje met z’n drieën beginnen. We zouden vandaag ook gaan kijken naar een appartementje, maar helaas was de sleutel kwijt. Dat was wel even balen, want ik keek ondanks de gezelligheid uit naar een eigen plekje. Laura heeft haar volgende dag stage gebruikt om de sleutel te zoeken en met succes! Woensdag kregen wij een blij “WHATSappje”, ik bedoel natuurlijk “whatsAPPje” (Sorry voor mijn verkeerde uitspraak lieve vrienden, haha!), dat het appartement er goed uitzag en dat we er vrijdag of maandag in konden als we wilden. Dat wilden Rixt en ik wel!
Niets vermoedend kwam ik donderdag na stage aan bij Nomads en stond Laura met een grote grijns op haar gezicht. Ik kijk haar en Rixt aan vraag wat eraan de hand is. Rixt legt uit dat zij het ook niet snapt, maar dat Laura beweert dat ze een héle leuke verrassing heeft: een fles wijn en de sleutel van ons appartementje!! Gevolgd door een heleboel gegil, dansjes in de hostelkamer en een workout naar ons appartement. Laura en ik hebben allebei een tas en twee koffers, waarvan één koffer meer dan 30 kilo weegt en Rixt een tas en één koffer van ongeveer 23 kilo. Het verschil moet er wezen. Dat Laura en ik zoveel spullen bij ons hadden, had één voordeel: we hebben Rixt aan het lachen gekregen ,toen ze naar beneden keek aan het eind van de straat en ons zag ploeteren met onze koffers.

Ons appartementje is niet groot, maar wel heel gezellig! Daarnaast hebben we een vaatwasser, wasmachine en droger, een badkamer die we maar met z’n drieën hoeven te delen en een balkon met uitzicht op de haven. Ik voelde me gelijk thuis, heerlijk! Het weekend van 21 & 22 februari heb ik dan ook geen bijzondere dingen gedaan. We hebben ons appartementje ingericht, er waren twee mensen uit onze groep jarig, ik ben lekker wezen stappen en ben zondag samen met Rixt gaan zonnen bij de haven.

Voor degene die willen kijken op Google Maps waar mijn appartementje zich bevindt, misschien wel een kaartje willen sturen (hihi) of het gewoon helemaal niks interesseren, maar het toch te weten krijgen.. Dit is mijn adres:

15D/34 Kingston Street
Auckland Central
Auckland 1010
New Zealand

Aankomend weekend ga ik nog een keer naar Rotorua om te raften in een waterval en ga ik een kijkje nemen bij de Maori bevolking.

Cheers,

Nina