Héél veel lekkers

Hi, hi,

Nadat ik mijn vorige verslag had geüpload, heb ik mijn LEKKERSTE, meest mooi gedecoreerde en duurste ($9-22!!) ijsje ooit gegeten. In de hoofdstraat van Auckland, Queen Street, zit Giapo. Dit is een Italian Gelato, waarvan the owner het populairste dessert wilde omtoveren in iets wat trendy en artistiek is. And believe me, dat is gelukt!
Bij elke ijssmaak hoort een topping en je kunt er zelfs voor kiezen om een trendy, eetbaar bakje of hoorntje te kiezen. Dit laatste heb ik maar even overgeslagen voor de calorieën (oké, nee, ik geef toe: vooral voor de kosten haha). Ik heb een foto van mijn ijsje bijgevoegd en heb mezelf beloofd dat ik op mijn laatste avond in Auckland samen met mijn roommates er nog één mag halen, omdat dat een bijzondere dag is :) Dan heb ik toch iets om naar uit te kijken op mijn laatste dag hier in Auckland!

Die zelfde week ben ik nog even naar de haven geweest samen met Rixt. We hebben een kijkje en een paar foto’s genomen van de zeilboten die meedoen aan de Volvo Ocean Race. Opa, neemt u een kijkje in Scheveningen, zodat we de verhalen en foto’s kunnen uitwisselen?
Het leuke aan de Volvo Ocean Race is dat er een heel evenement van gemaakt wordt. Overal waren tentjes, informatiepunten, tentoonstellingen en heerlijke lounges midden tussen de boten waar muziek gespeeld werd. Rixt en ik hadden mazzel, want ze waren LEKKERE deep house plaatjes aan het draaien. Wij vonden het tijd om onze dansmoves te showen aan iedereen bij de haven en hebben dat met veel gelach gedaan!
Ook hebben we nog een girlsnight gehad in een leuk kroegje, waar we een avondje hebben ge-thee-leut uit onze private theepotjes (of was ’t toch misschien een cocktail die in de theepot zat… ?? Er staat me iets van bij dat de thee wel overdreven zoet was, een beetje een apart nasmaakje had voor Early Grey en we er geen theeglazen bij kregen, haha). Zie de foto’s!

Ik zou het bijna vergeten te zeggen, maar ik leef nog! I survived cyclone Pam, haha! (Ik was nog helemaal enthousiast toen ik een app’je uit NL kreeg dat je zou langskomen, Pam. Helaas, was dit een andere Pam dan m’n gekke vriendinnetje!)
De uren voor Pam zich had gemeld, waren duidelijk meer bijzonder dan de hele cycloon. Daar hebben we namelijk niks van meegekregen, behalve een aantal flinke regenbuien. Gelukkig maar, al waren we door Rixt goed voorbereid met al ‘t LEKKERE survival-eten dat we hadden ingeslagen (lees: het was zondag en waren allemaal brak, dus we hadden allemaal zin in chips & cola en hadden geen zin om te koken). Ik wil wel even zeggen dat ik het oprecht heel lief vond dat iedereen zo meeleefde en bezorgd was, haha. We hebben in ieder geval weer een zondag flink gelachen door opmerkingen, sms’jes, Facebook-posts, reacties en app’jes. Nogmaals bedankt iedereen!

Dinsdag 17 maart, de dag waar wij, Dutchies, allemaal zó nieuwsgierig naar waren: St. Patrick’s Day. Voor degene die deze dag niet kennen: het is een Ierse feestdag en het enige wat ik verder weet, is dat het twee regels heeft: je bent in het groen verkleed en je drinkt LEKKER veel bier. Het is eigenlijk als Koningsdag, alleen dan in het groen i.p.v. in het oranje en in een pub i.p.v. op een festival.
Rixt en ik hadden maandag na stage even de tijd genomen om wat groene kleding & accessoires te kopen en kwamen ook nog wat groene Face Paint tegen (ik vind dit nog steeds terug op m’n portemonnee en m’n zwarte shirtje. Iedereen vond het geweldig spul. Dat was duidelijk!).
Nadat ik de hele dag op stage had doorgebracht, ben ik snel langs huis gegaan om me om te kleden. In wit-met-groene kousen, een groene tutu en twee klavertjes vier op m’n kop kwam ik aan bij “onze stamkroeg” Father Ted’s. Father Ted’s is toevallig een Ierse pub, dus wij Dutchies zijn helemaal ingeburgerd in de Ierse cultuur na deze middag/avond. Het was een geweldige avond, maar ik geloof dat woensdagochtend voor de meesten wat minder geweldig was, haha!

Na St. Patrick’s Day heb ik rustig aan gedaan en mezelf voorbereid op een weekendje surfen in Raglan. Ja, voorbereiden ja, want het was natuurlijk niet de bedoeling dat ik met stiches in m’n andere oor zou eindigen! Deze keer geen ongelukken, niet met mij, niet met één van de anderen :) Mij was verteld dat Raglan the place to be in NZ is om te surfen. Ik en Patrick wilde graag surfen, dus waarom dan niet even regelen hè?

Zaterdag 21 maart zijn we met een redelijk grote groep met de auto vertrokken richting Raglan. We sliepen op een ecologisch terrein met kleine hutjes, maar ik ben het tent-avontuur aangegaan met Liesette, Kyra en Aleid. Ik vond de tent fantastisch (zie foto’s). Het enige waar ik me een klein beetje in had vergist, is dat het hier best wel afkoelt ’s nachts haha, dus ik als koukleum had het best wel koud! Ach, als ik een cycloon kan overleven, kan ik een beetje kou ook wel overleven toch?
Ik had met Paul en Menno natuurlijk ook al gesurft en toen ging het nog niet helemaal zoals ik had gehoopt. We hebben eerst wat oefeningen gedaan en instructies gekregen op het droge, waarna we vervolgens het water in zijn gegaan. Misschien is het niet correct om over jezelf te zeggen, maar ik vond mezelf dit weekend toch wel een echte surfchick. Daar lag ik dan in m’n wetsuit (soms is het trouwens best moeilijk om uit je woorden te komen: suit pack, suit wet, pack suit, whatever!) en met m’n surfboard in het water te wachten op een goede golf. Vervolgens peddelen alsof je leven er vanaf hangt en dan op het goede moment gaan staan én ook vooral blijven staan (timing & balans zijn essentieel, is wel weer gebleken). Het voelt goed als de instructeur naar je toe komt en zegt: “You rocked that wave! Let’s do it again! You ready?!”.

Wat een top weekend! Ik heb opnieuw enorm genoten van het land en zijn mogelijkheden: mooi weer, surfen, BBQ’en, gezelligheid en natuurlijk LEKKERE surfdudes! Ja, ja, ik zal ze niet vergeten te noemen, nieuwsgierige zusjes en vriendinnetjes :) Ik vond dat we leuke instructors hadden, hihi. In het water heb ik ook nog wel even om me heen gekeken. Naast de mooie natuur en zee, was er genoeg ander mooi uitzicht. Leuke surfdudes spotten, kan ik ook weer van mijn NZ-bucklist afstrepen!

Een lekkere smakkerd,

Nina