A mini Easter roadtrip

Hi sunshines,

Ik krijg allemaal foto’s van zon, blote benen en terrasjes: jullie zijn mijn zon aan het stelen :( Heel gauw teruggeven! Bij jullie mag de zon aan het schijnen zijn, maar bij mij gaat het steeds vaker regenen. Het zal niet lang meer duren voordat het hier winter wordt en de zon zich definitief zal verschuilen achter alle wolken en regenbuien. My life sucks.. Hmm, nee toch niet! Zou niet met jullie willen ruilen, ben ik bang.. hihi :)

Naast de positieve weerberichten op Whatsapp kreeg ik ook een app’je van m’n vader met de kleine suggestie om af en toe ook te schrijven over stage: ‘Nina, mensen beginnen zich af te vragen of je wel echt voor stage naar NZ bent gegaan of dat je er op vakantie bent’. In principe ben ik hier voor stage, maar ik moet eerlijk zijn dat elk weekend als vakantie voelt! Ik wilde jullie niet te veel lastig vallen met mijn dagelijkse werkzaamheden, maar om jullie vraag te beantwoorden: Ik loop ieder doordeweekse dag netjes naar stage, breng daar m’n dag door en heb ontzettend veel plezier en geniet-momentjes in het weekend.

Mijn stage is zo’n 30-40 minuten lopen vanaf mijn appartement (misschien denk je nu: ‘Die is echt niet goed in d’r hoofd’, wat ik kan begrijpen, maar het leek mij wel een goede beweging aangezien ik geen abonnement bij een sportschool bezit, haha). Op het moment werk ik vooral samen met mijn enige vrouwelijke collega en help ik haar om chefs, die er niet veel zijn in NZ, te zoeken en te interviewen. Ik schrijf veel advertenties en functiespecificaties voor haar en natuurlijk allemaal in het Engels. Ja, ja, het meisje wat ooit 2.7’s op de middelbare school voor haar Engelse brieven kreeg, gaat nu 8-en scoren! Ik zit bij bijna alle interviews en hoop uiteindelijk zelf een interview te kunnen doen.
Verder werk ik aan mijn schoolopdrachten, omdat ik graag mijn verslag en punten heb voordat ik terug ga naar NL. Daarnaast zijn mijn collega’s van de gezelligheid en gekkigheid, dus er komen elke dag weer nieuwe verhalen naar boven over de dingen die zijn uitspoken in hun leven.

Het weekend van 3 - 6 april heb ik enorm genoten van een lang paasweekend en niet alleen omdat ik twee dagen extra vrij had.
Samen met Aleid, Barbara en Liesette ben ik op pad gegaan langs de East Coast met een campervan en een tentje. Bar en ik waren de gelukkigen om in de tent te slapen (echt enorm fijn als je zo’n koukleum bent, als ik), wat ontzettend gaaf was en stiekem ook een beetje spannend, hihi.

Na een verlaat vertrek (Aleid had een beetje last van een kater, haha) zijn we via Tauranga naar Whakatane gereden. In Tauranga zijn we gestopt om van het heerlijke weer en de zee te genieten. Omkleden in een klein busje en tussen de autodeuren: ik heb nog nooit zoveel mannen over hun schouder zien kijken. De GoPro was weer eens een succes en we enorm gelachen om alle golven in de zee (zie foto).
Net na Whakatane zijn we gestopt op een open kampeerterrein naast de zee. Tentje opzetten, fornuis (lees: twee pitjes in een soort van bak) onder alle spullen vandaan vissen, groente snijden, kleedje op de grond en gaan! Gelukkig, hadden wij mama Barbara bij ons om op ons te passen en die zich ook op alles voorbereid had. De volgende dag heb ik ontbeten met de gezonde bananenpannenkoeken van mama’s recept, haha.

Onze volgende bestemming was Gisborne. Hier zijn we, na de hele East Coast langsgereden te hebben (wel met uitstapjes naar mooie strandjes, hihi), ’s avonds aangekomen. We hadden niet zoveel zin om te koken, dus hebben we ons lekker laten gaan en heerlijk gegeten in een restaurantje in ’t centrum. Aleid had nog energie om een stukje verder te rijden: “Gewoon tot we een goed plekje tegen komen om te slapen”. Tot we twee uur later zo moe waren, we bijna een wild zwijn aanreden en het zo donker was dat we de campervan langs de weg hebben gezet. Tijdens het tandenpoetsen, plassen in de bosjes en de tent opzetten hoor ik ineens Aleid zeggen: “Uh.. Meiden? Was ik de enige of hoorde ik net een knor?”. Waarop we alle drie reageerden: “Weet je zeker dat je het niet zelf was?” (Aleid begint altijd te knorren als ze moet lachen, haha). Uiteindelijk gaf Barbara toe dat ook zij een wild zwijn hoorde. Onder wat spanning en gegiechel hebben we naar de mega felle Melkweg, andere sterren en de maansverduistering gekeken. Kippenvel, glimlachen en een besefmoment: Daar zit ik dan aan de andere kant van de wereld één van mijn dromen waar te maken. Ik had het dit gevoel, deze belevenis en dit uitzicht graag met jullie willen delen.
Vervolgens de tent in en iedereen even over de app vertellen hoe stoer ik wel niet ben dat ik in een tent in the middle of nowhere ga slapen en ik geen idee heb hoe het eruit ziet als ik morgenochtend wakker wordt. Tot ik naar Barbara kijk om dat ik geritsel om onze tent hoor: één blik, een klein lachje en we gaan allebei verder met stoer doen zonder ook maar iets te zeggen.

Happy easter! Zondagmorgen werd ik wakker met een uitzicht van allerlei bergen en weilanden, including schapen en koeien. We waren ondertussen al bijna bij onze volgende bestemming: Lake Waikeremoana. Wie een goed geheugen heeft, weet dat ik hier al ben geweest. Ik vond dit zo’n gave plek en we waren zo dicht in de buurt, dat ik dit heel graag aan de meiden wilde laten zien. Helaas begon het te regenen en was het heel bewolkt, dus heb ik ze de klim bespaard. We hebben heerlijk gekletst tijdens een Engels/Nieuw Zeelands ontbijtje in een klein café langs de weg en zijn vervolgens richting Taupo gereden.

In Taupo hebben we de campervan en de tent naast het Lake Taupo gezet en hebben we onze avondmaaltijd op het strandje bereid onder het genot van een biertje en de zonsondergang. Na een gezellige avond en wat spraakberichten verder, heb ik de volgende dag met Bar een ochtendduik/douche genomen in het meer en hebben we nog een beetje genoten van de warme zonnestralen. Om 22.00 uur kon ik maandagavond niks meer, behalve m’n ogen dichtdoen en dromen over een top weekend vol nieuwe belevenissen! Oh en weer iets van de bucketlist: slapen in een tentje in the middle of nowhere langs de weg under a thousend of stars (#lifegoals of niet dan Lisa?).

Afgelopen weekend heb ik dan ook maar even rustig aan gedaan en een beetje bijgeslapen. We zijn naar Marsden Bay gereden, waar een kennis van Rixt een bach (vakantiehuis) heeft aan zee. Errúg vervelend.. Heerlijk zwemmen en zonnen op ’t strand, samen met Laura kajakken, een poging tot snorkelen, spelletjes spelen, series kijken en dat alles met een mooi uitzicht op Mount Manaia. Prima weekendje dacht ik zo.

See you all soon,

Nina